week 6

De afgelopen week was het weer zover. De jaarlijkse herinnering aan mijn geboortedag heeft plaatsgevonden. En dat is niet stiekem voorbij gegaan. In tegendeel. 's Ochtends bij binnenkomst op kantoor was mijn werkplek versierd, kreeg ik applaus van de Koreanen en werd mij zelfs door een paar man happy birthday toegezongen. Een fantastische binnenkomst natuurlijk. Er lagen ook een paar cadeautjes op mijn bureau, uit Nederland afkomstig. Deze waren met behulp van Pascal en Alexander naar Riaydh overgebracht. Geweldige collega's die dit mogelijk hebben gemaakt. De cadeautjes waren afkomstig van mijn mannen thuis, leuke tijdschrijften en een echte Nederlandse pen. Het fijne van een versierd bureau is dat iedereen die langskomt weet dat je jarig bent en je dan ook meteen even feliciteert. Een gezellige dag op het werk dus.
's Avonds was er een BBQ door Strukton gepland (niet ter gelegenheid van mijn verjaardag overigens) en bij binnenkomst werd mij een lang zal ie leven toegezongen door de Al Bustan Village People van Strukton. Bij thuiskomst bleken er ook nog 2 cadeautjes van Hettie te zijn, een prachtige gezinsfoto en een hart van chocolade, mmmm. Ofschoon een hele aparte verjaardag, ik ben wel echt jarig geweest. En dan heb ik het nog niet eens gehad over alle mailtjes, sms-jes en app-jes die binnengekomen zijn. Allen hartelijk dank.

De afgelopen week hebben we aandacht geschonken aan de wederzijdse taalontwikkeling. Onze voertaal is Engels, maar dat neemt niet weg dat er wat meegesnoept kan worden van de andere talen. Om maar te beginnen wat je zegt als je niest. Dat vind je in geen woordenboek terug. Dus wat er gebeurde er toen de Spanjaard vandeweek nieste? "Proest" uit de Arabische hoek, "JahammerAllah" uit de Nederlandse hoek en niets uit de Koreaanse hoek, want die hadden niet begrepen dat ze mee moesten doen. Vanochtend toch nog maar even gevraagd wat zij zeggen als je je neusinhoud op je bureau parkeert. Het komt neer op "tsjètsjiggi". Hoe je schrijft geen idee, maar de klank is goed. Het lijkt wel of je erover uitglijdt. De Spanjaarden zeggen over overigens "Jesús" en de Engelsen natuurlijk geen "Cheers", zoals een Strukton collega veronderstelde, maar "Bless You". Daarnaast ook aandacht voor "goedemorgen" in de ochtend en "tot morgen" bij vertrek aan het eind van de middag. Goedemorgen is "zjonatsie" in het Koreaans, wat ik dan weer zou gebruiken als je geniest hebt, want het klinkt leuker. Ik had een van de Koreanen geleerd dat je "houdoe" zegt als je weggaat. Kom ik 's ochtends binnen, klinkt er met een harde stem door de zaal "HOUDOE". Ik zorg er natuurlijk wel voor dat iedereen wel een zachte G aanleert. Dus geen grgrggroede mogrrgrgrgren, maar gggggoede morgggggen. Voor de Koreanen extra lastig omdat de grggggrgrgr voor hen erg lijkt op het dagelijkse, uitgebreide fluimproces na het tandenpoetsen.

Dat was het weer voor deze week. Volgende week ben ik er even niet, want as. dinsdag vlieg ik naar Nederland voor een weekje vakantie. Woensdag heeft Bart zijn muziekoptreden voor zijn eindexamen en daar ga ik als trotse ouder genieten van het eerste echte optreden van de Van Aart Brother Band.

Tot over 2 weken.