periode 2 week 2

Een goedenavond in het koude Nederland.

Om met het goede nieuws te beginnen. De temperatuur is hier weer boven de 20 graden gekomen. Tsja, ik had natuurlijk niet gezegd dat het voor iedereen goed nieuws was :-). Gisteren heerlijk in het zonnetje gezeten, 23 graden, sudokutje (hoe schrijf je dat eigenlijk?) erbij. Lekker middagje op het nu al halfbruine gras.
Gisterenavond naar de Italiaan geweest en dat is meteen de reden dat ik gisteren niet heb kunnen schrijven. Niet dat het eten zo lang duurde, maar de chauffeur kon de weg niet vinden. 1,5 uur rondgereden in de stad en toen we 'm eindelijk gevonden hadden, was ie net dicht i.v.m. prayertime. 40 minuten moeten wachten. Op zich niet leuk natuurlijk, maar aan de andere kant ook wel weer vermakelijk, want we waren in het centrum. En dat blijkt een heel andere belevenis dan de buitenwijk waar we normaal in vertoeven. Het aantal Corvettes, Porsches en Bently's is daar niet op een hand te tellen. Ook het aantal keer dat dezelfde voorbij komt niet trouwens. Dat is namelijk het vermaak van de mannen hier in de stad, showtime met je eigen bolide. Rondjesrijden om maar te laten zien dat je geen andere kwaliteiten in huis hebt. Eens per 10 minuten komt er ook een opgevoerde Bently voorbij. Een statige auto denk je dan, maar als er gas gegeven wordt valt de eerste de beste formule 1 auto in het niet. Wat een kabaal, waarschijnlijk een gast met een piepstemmetje erin en een klein...ehh...stuurtje.
Het eten was overigens voortreffelijk, maar overvloedig veel. Vraagt de ober aan mij toen ik een stuk van mijn pizza niet weg kon krijgen, "take away?" En toen ik ja zei, kreeg ik zomaar een zak met mijn pizzaresten erin. Weer wat geleerd, open deurtje. "Take away?" is natuurlijk niet "weghalen?", maar "meenemen?". Enfin, de eerste de beste kliko was er mee in z'n sas.
Na dit smakelijke gedeelte, nu een iets minder smakelijk vervolg. We zitten met diverse culturen op het werk in een kamer en we hebben natuurlijk te maken met cultuurverschillen. Waar een Nederlander naar een vergadering gaat om besluiten te nemen, gaat een Koreaan er naar toe om informatie op te halen en een Spanjaard voor de gezelligheid. De cultuurverschillen uiten zich echter ook in het toiletgebruik. De Westeuropeanen laten het toilet meestal redelijk netjes achter (wel in verschillende gradaties), zoniet onze Aziatische vrienden. Nu moet jullie weten dat zich op een mannentoilet een soort douchekop bevindt (op het vrouwentoilet misschien ook wel, maar daar mogen wij mannen niet komen). Met die douchekop kun je eventuele aangekoekte resten van je achterste afspuiten. De Arabieren gebruiken van huisuit geen toiletpapier, vandaar. Het lijkt af en toe wel of mensen zich er ook mee douchen. Dan ga je naar het toilet en is het een grote binnenzee. Kijk je even rond op de zaal en jawel hoor, dan loopt er weer eentje rond in een nat pak. Blijkbaar stond er wat meer druk op de kop dan gedacht of draaide de sproeier plotseling om. Er zijn ook mannen bij die op hun sokken naar binnen gaan. Die zie je dan vervolgens op een been staand bij de wastafel hun sokken staan uitspoelen. En nu nog het mooiste. Omdat de Arabieren eigenlijk geen toiletpapier gebruiken zijn de rioolafvoeren ook niet gebouwd op het verwerken daarvan. Resultaat verstopping: er hangen nu hier en daar briefjes of men het gebruikte toiletpapier in de prullenbak wil gooien en niet in het toilet. Dus op sommige toiletten smeerboel alom. Gelukkig voor iedereen dat in het toilet waar ik gebruik van maak, wel toiletpapier mag. Het scheelt al wat dat we vanaf 1 januari professionele schoonmakers in dienst hebben in plaats van goedwillende amateurs. Sommige mannen worden nu standaard gevolgd door een schoonmaker. Die douchekop is er overigens niet alleen voor om je achterste te ontdoen van onderdelen die graag bij je wilde blijven, ook bij de urinoirs hangen ze. Denk dat ze er zijn om te kunnen oefenen met plassen. Sturen kunnen ze hier in het verkeer al niet, dus waarom wel op het toilet?
Ter afsluiting nog een kleine anecdote. We zaten afgelopen donderdag en vanochtend in het donker op onze kamer. Reden? Stroomrekening niet betaald. Waarom niet? Er was niemand gerechtigd om een handtekening te zetten. Zucht. Was al de tweede keer, vorige keer ging het om SAR400 (80 Euri's). Ook de koffie was afgelopen woensdag op. Waarom? De facilitair manager was met vakantie en de waarnemer had niet in de gaten dat je moet bijbestellen voordat het op is. Duurt 3 dagen alvorens er dan nieuwe is. Gelukkig had ik vorige week een hele mooie thermoskan gekocht, dus ik had koffie.

Verder gaat het allemaal goed hoor.
Tot volgende week.
Wordt weer zaterdag, want ik ga donderdag en vrijdag naar Dubai, de verplichte visarun. Met zijn vijven voegen we er zelf een overnachting aan toe. Heel vervelend, een avondje stappen.

Laat de WK maar komen!

 

Stroomrekening niet betaald.

Skyline Riyadh in aanbouw tijdens sunset

periode 2 aangebroken

Daar is ie weer, zoals beloofd. Allemaal lang naar uitgekeken natuurlijk :-).
Voor het gezin Van Aart is periode 2 aangebroken. Ik ben op 10-01-14 vertrokken en kom nu weer naar Nederland op 25-02. Een periode van ruim 6 weken dus. Wat korter dan de vorige keer, maar dat heeft te maken met het muziekexamen dat Bart op 26-02 op school gaat doen. Hij gaat dan op piano November Rain van G&R spelen en heeft geweldige ondersteuning voor elkaar gekregen. Daar moet je als vader natuurlijk bij zijn!! Ik krijg nu al kippenvel.
De vakantie was heerlijk. Gearriveerd in NL op 20-12 (verjaardag Hettie, leuk cadeautje was ik), 's ochtends in de vroegte. Over het algemeen vertrekken de grote jongens naar Europa hier aan het begin of halverwege de nacht en dat betekent dan dat je zo rond zonsopkomst arriveert.
Wel apart om weer thuis te komen. Alles natuurlijk allang in kerstsferen, terwijl je daar hier helemaal niets van merkt. Kerst is nou eenmaal een verboden bezigheid, evenals nieuwjaar vieren overigens. De mannen thuis hadden een treinbaan voor me uitgelegd, waarin mijn Sint surprise verwerkt was. Erg leuk en een warm welkom. 's Avonds aan de fondue, het bier en de wijn en ik was weer helemaal thuis. De temperatuur sloot ook prima aan met de temperatuur van mijn laatste week in Riyadh, want het was hier toen slechts 12 graden. De vakantie was relaxed, veel mensen gezien en gesproken, verjaardagen van Hettie en Thijs gevierd, top 2000 geluisterd, kortom heerlijk.
I.v.m. het verlopen van mijn visum op 05-01 moest ik wat langer in NL blijven, waardoor ik dus pas op 10-01 terug kon keren naar het werk. Wel nog een paar dagen in Maarssen kunnen werken, in alle rust, fantastisch. Ook fijn om even de collega's daar te kunnen spreken. De terugreis verliep voorspoedig behalve dan dat mijn koffer in Parijs was blijven staan. Een gebruikelijk fenomeen als je vliegt met Air France. Alhoewel er voldoende overstaptijd is, slagen ze er blijkbaar niet in om op tijd een koffer van het ene vliegtuig in het andere te krijgen. Ik zag het al misgaan in Parijs. We liepen daar een half uur vertraging op omdat er wat problemen waren met de bagage. Uit het raampje kon ik zien dat er vier mannen op een lorrie zaten te overleggen wat ze met zo'n 10 koffers aan moesten die nog op de lorrie stonden. De mijne stond daar overigens niet bij. Aangekomen in Riyadh, na het passeren van de douane (waar overigens honderden mensen stonden te wachten en waar ik met semi onnozel gedrag snel doorheen was) en het wachten totdat de bagageband tot stilstand was gekomen, kwam ik tot de conclusie dat er iets niet klopte. Op dat moment kreeg ik ook een sms van Air France dat inderdaad er iets niet goed gegaan was. Een en ander houdt in dat ze je koffer nasturen en komen brengen, wat in de praktijk betekent dat je 'm 2 dagen later hebt. Op zich nog een heel gedoe om een taxichauffeur de weg van het vliegveld naar het kantoor uit te leggen. Met behulp van een Saudi op het werk is het gelukt, "yes, you take exit 5 to King Abdul Aziz Road, then over the viaduct take the branche road you know, you see the Indian restaurant, then you drive on and next to the dental clinic is our office, opposite the gas station." Hoe makkelijk kan het zijn? Huisnummers en straatnamen kennen ze nauwelijks, ze werken met herkenningspunten. Moet je weten dat de afstand tussen exit 5 en het viaduct 5 kilometer bedraagt, het restaurantje nauwelijks opvalt en de dental clinic slechts een klein uithangbord heeft. Enfin, na 3 uur kreeg ik zomaar een telefoontje dat de chauffeur voor de deur stond. Opluchting bij mij, want er zitten natuurlijk allemaal persoonlijke spullen in die koffer. Overigens was ik wel blij dat ik al spullen hier had, ik kon in ieder geval tanden poetsen en een schone onderbroek aantrekken bij thuiskomst. Mijn scheerspullen zaten echter in mijn koffer, dus....
Inmiddels al weer een week aan het werk. Dat valt op zich niet mee. Er gebeurt zo ontzettend veel, dat je het gevoel hebt buitenspel te staan en achter de feiten aan te hollen. Je hebt weer nieuwe gebeurtenissen nodig om weer op de rails te komen. Dat is afgelopen week gelukt, omdat onze opdrachtgever een grote wijziging doorgegeven heeft. Er verdwijnt zomaar een paar kilometer viaduct (wordt maaiveldspoor), 2 stations gaan van verhoogd naar ondergronds en er komt een kilometer tunnel bij. Tevens nog even extra 5 kilometer snelweg met 8 rijstroken aanleggen. Alsof het allemaal niks is. Jullie zien het, we worden aardig bezig gehouden.

Hier laat ik het even bij, het weekend zit er weer op, tijd om naar bed te gaan.
Tot volgende week!

Zonsondergang boven Griekenland.