periode 2 aangebroken

Daar is ie weer, zoals beloofd. Allemaal lang naar uitgekeken natuurlijk :-).
Voor het gezin Van Aart is periode 2 aangebroken. Ik ben op 10-01-14 vertrokken en kom nu weer naar Nederland op 25-02. Een periode van ruim 6 weken dus. Wat korter dan de vorige keer, maar dat heeft te maken met het muziekexamen dat Bart op 26-02 op school gaat doen. Hij gaat dan op piano November Rain van G&R spelen en heeft geweldige ondersteuning voor elkaar gekregen. Daar moet je als vader natuurlijk bij zijn!! Ik krijg nu al kippenvel.
De vakantie was heerlijk. Gearriveerd in NL op 20-12 (verjaardag Hettie, leuk cadeautje was ik), 's ochtends in de vroegte. Over het algemeen vertrekken de grote jongens naar Europa hier aan het begin of halverwege de nacht en dat betekent dan dat je zo rond zonsopkomst arriveert.
Wel apart om weer thuis te komen. Alles natuurlijk allang in kerstsferen, terwijl je daar hier helemaal niets van merkt. Kerst is nou eenmaal een verboden bezigheid, evenals nieuwjaar vieren overigens. De mannen thuis hadden een treinbaan voor me uitgelegd, waarin mijn Sint surprise verwerkt was. Erg leuk en een warm welkom. 's Avonds aan de fondue, het bier en de wijn en ik was weer helemaal thuis. De temperatuur sloot ook prima aan met de temperatuur van mijn laatste week in Riyadh, want het was hier toen slechts 12 graden. De vakantie was relaxed, veel mensen gezien en gesproken, verjaardagen van Hettie en Thijs gevierd, top 2000 geluisterd, kortom heerlijk.
I.v.m. het verlopen van mijn visum op 05-01 moest ik wat langer in NL blijven, waardoor ik dus pas op 10-01 terug kon keren naar het werk. Wel nog een paar dagen in Maarssen kunnen werken, in alle rust, fantastisch. Ook fijn om even de collega's daar te kunnen spreken. De terugreis verliep voorspoedig behalve dan dat mijn koffer in Parijs was blijven staan. Een gebruikelijk fenomeen als je vliegt met Air France. Alhoewel er voldoende overstaptijd is, slagen ze er blijkbaar niet in om op tijd een koffer van het ene vliegtuig in het andere te krijgen. Ik zag het al misgaan in Parijs. We liepen daar een half uur vertraging op omdat er wat problemen waren met de bagage. Uit het raampje kon ik zien dat er vier mannen op een lorrie zaten te overleggen wat ze met zo'n 10 koffers aan moesten die nog op de lorrie stonden. De mijne stond daar overigens niet bij. Aangekomen in Riyadh, na het passeren van de douane (waar overigens honderden mensen stonden te wachten en waar ik met semi onnozel gedrag snel doorheen was) en het wachten totdat de bagageband tot stilstand was gekomen, kwam ik tot de conclusie dat er iets niet klopte. Op dat moment kreeg ik ook een sms van Air France dat inderdaad er iets niet goed gegaan was. Een en ander houdt in dat ze je koffer nasturen en komen brengen, wat in de praktijk betekent dat je 'm 2 dagen later hebt. Op zich nog een heel gedoe om een taxichauffeur de weg van het vliegveld naar het kantoor uit te leggen. Met behulp van een Saudi op het werk is het gelukt, "yes, you take exit 5 to King Abdul Aziz Road, then over the viaduct take the branche road you know, you see the Indian restaurant, then you drive on and next to the dental clinic is our office, opposite the gas station." Hoe makkelijk kan het zijn? Huisnummers en straatnamen kennen ze nauwelijks, ze werken met herkenningspunten. Moet je weten dat de afstand tussen exit 5 en het viaduct 5 kilometer bedraagt, het restaurantje nauwelijks opvalt en de dental clinic slechts een klein uithangbord heeft. Enfin, na 3 uur kreeg ik zomaar een telefoontje dat de chauffeur voor de deur stond. Opluchting bij mij, want er zitten natuurlijk allemaal persoonlijke spullen in die koffer. Overigens was ik wel blij dat ik al spullen hier had, ik kon in ieder geval tanden poetsen en een schone onderbroek aantrekken bij thuiskomst. Mijn scheerspullen zaten echter in mijn koffer, dus....
Inmiddels al weer een week aan het werk. Dat valt op zich niet mee. Er gebeurt zo ontzettend veel, dat je het gevoel hebt buitenspel te staan en achter de feiten aan te hollen. Je hebt weer nieuwe gebeurtenissen nodig om weer op de rails te komen. Dat is afgelopen week gelukt, omdat onze opdrachtgever een grote wijziging doorgegeven heeft. Er verdwijnt zomaar een paar kilometer viaduct (wordt maaiveldspoor), 2 stations gaan van verhoogd naar ondergronds en er komt een kilometer tunnel bij. Tevens nog even extra 5 kilometer snelweg met 8 rijstroken aanleggen. Alsof het allemaal niks is. Jullie zien het, we worden aardig bezig gehouden.

Hier laat ik het even bij, het weekend zit er weer op, tijd om naar bed te gaan.
Tot volgende week!

Zonsondergang boven Griekenland.