week 6

De afgelopen week was het weer zover. De jaarlijkse herinnering aan mijn geboortedag heeft plaatsgevonden. En dat is niet stiekem voorbij gegaan. In tegendeel. 's Ochtends bij binnenkomst op kantoor was mijn werkplek versierd, kreeg ik applaus van de Koreanen en werd mij zelfs door een paar man happy birthday toegezongen. Een fantastische binnenkomst natuurlijk. Er lagen ook een paar cadeautjes op mijn bureau, uit Nederland afkomstig. Deze waren met behulp van Pascal en Alexander naar Riaydh overgebracht. Geweldige collega's die dit mogelijk hebben gemaakt. De cadeautjes waren afkomstig van mijn mannen thuis, leuke tijdschrijften en een echte Nederlandse pen. Het fijne van een versierd bureau is dat iedereen die langskomt weet dat je jarig bent en je dan ook meteen even feliciteert. Een gezellige dag op het werk dus.
's Avonds was er een BBQ door Strukton gepland (niet ter gelegenheid van mijn verjaardag overigens) en bij binnenkomst werd mij een lang zal ie leven toegezongen door de Al Bustan Village People van Strukton. Bij thuiskomst bleken er ook nog 2 cadeautjes van Hettie te zijn, een prachtige gezinsfoto en een hart van chocolade, mmmm. Ofschoon een hele aparte verjaardag, ik ben wel echt jarig geweest. En dan heb ik het nog niet eens gehad over alle mailtjes, sms-jes en app-jes die binnengekomen zijn. Allen hartelijk dank.

De afgelopen week hebben we aandacht geschonken aan de wederzijdse taalontwikkeling. Onze voertaal is Engels, maar dat neemt niet weg dat er wat meegesnoept kan worden van de andere talen. Om maar te beginnen wat je zegt als je niest. Dat vind je in geen woordenboek terug. Dus wat er gebeurde er toen de Spanjaard vandeweek nieste? "Proest" uit de Arabische hoek, "JahammerAllah" uit de Nederlandse hoek en niets uit de Koreaanse hoek, want die hadden niet begrepen dat ze mee moesten doen. Vanochtend toch nog maar even gevraagd wat zij zeggen als je je neusinhoud op je bureau parkeert. Het komt neer op "tsjètsjiggi". Hoe je schrijft geen idee, maar de klank is goed. Het lijkt wel of je erover uitglijdt. De Spanjaarden zeggen over overigens "Jesús" en de Engelsen natuurlijk geen "Cheers", zoals een Strukton collega veronderstelde, maar "Bless You". Daarnaast ook aandacht voor "goedemorgen" in de ochtend en "tot morgen" bij vertrek aan het eind van de middag. Goedemorgen is "zjonatsie" in het Koreaans, wat ik dan weer zou gebruiken als je geniest hebt, want het klinkt leuker. Ik had een van de Koreanen geleerd dat je "houdoe" zegt als je weggaat. Kom ik 's ochtends binnen, klinkt er met een harde stem door de zaal "HOUDOE". Ik zorg er natuurlijk wel voor dat iedereen wel een zachte G aanleert. Dus geen grgrggroede mogrrgrgrgren, maar gggggoede morgggggen. Voor de Koreanen extra lastig omdat de grggggrgrgr voor hen erg lijkt op het dagelijkse, uitgebreide fluimproces na het tandenpoetsen.

Dat was het weer voor deze week. Volgende week ben ik er even niet, want as. dinsdag vlieg ik naar Nederland voor een weekje vakantie. Woensdag heeft Bart zijn muziekoptreden voor zijn eindexamen en daar ga ik als trotse ouder genieten van het eerste echte optreden van de Van Aart Brother Band.

Tot over 2 weken.

week 5

Hallo trouwe volgers,

Daar ben ik weer. Allereerst dank aan allen die op de een of andere wijze reageren, hetzij via deze blog of via mijn e-mailadres. Ik merk aan het aantal hits dat er zich een vaste groep lezers aan het vormen is. Leuk voor mij om te weten. Ik merk dat het schrijven voor mij relativerend werkt. En iedere keer weer constateer ik dat de tijd voorbij vliegt. Morgen alweer "maandag", voelt ook echt als maandag. Op zich zijn de "maandagen" en "dinsdagen" de rustige dagen, en de "woensdagen", "donderdagen" en "vrijdagen" zeer hectisch. En vervolgens raak ik standaard in de knoop, want vrijdag is nu eenmaal de laatste werkdag van de week en niet zaterdag. Dus helemaal gewend ben ik nog niet.
Vandeweek is hier op de compound een Burger King geopend. Geweldig. Hello sir? Welcome sir? How are you sir? Wat een geseur. Voor de vorm :-) even langsgeweest en een ijsje besteld, 7 SAR , geen geld, €1,40. Joost, het was een smartie-soft-ijsje. Was wel lachen, want die gast achter de balie wist niet hoe het apparaat werkte. Soft-ijs maken ze hier door een blok ijs, zoiets als Hertog ijs, door een blender heen te jagen. En ja hoor, eerst natuurlijk de smarties toevoegen, kun je ze in ieder geval niet meer als zodanig herkennen na de haksessie. Het mooiste was dat die gast de blender uit het ijs haalde terwijl ie nog aanstond en dus vervolgens helemaal onder de spetters zat. Thank you sir. Was wel een grote hoeveelheid ijs en dan ook nog met een superdeluxe ijsschep, die is in Nederland alleen al €1,40 waard. Goed, lekker gesmikkeld, brain freeze gehad.
Ook hier zijn de olympische spelen losgebarsten. In Saudi Arabië zelf leeft dat niet zo, wat leeft er hier eigenlijk wel? Bij ons Nederlanders natuurlijk wel. Dat WIJ al heel snel een gouden plak hadden hebben we natuurlijk iedereen laten weten. Maar vandeweek ook de Koreanen gefeliciteerd toen zij bij de dames een gouden plak scoorden. Sven heb ik 's avonds alleen in de samenvatting gezien. Met een Amerikaan als commentator. Fantastisch, hij ging helemaal uitleggen wat de bedoeling van de sport was. Hij was goed voorbereid, want hij wist te vertellen dat Kremer een debacle meegemaakt had 4 jaren geleden. Maar na de finish was hij bijzonder lovend over de pretaties van ONZE beer. En toen er een beeld kwam van de tribune met Willem en Max erop wist hij te melden "they must be his parents"!! De sprintafstanden hebben we live kunnen zien, althans de finale van de tweede run van de 500 m en de 1000 m bij de heren. 1000 m dames werd hier niet uitgezonden. Ook over de heren was dezelfde Amerikaanse commentator heel lovend. "Superb Mitchell Moelder". En ja hoor, toen even later de camera Willem en Max in beeld bracht, dezelfde opmerking "that must be his proud parents". Gekke lui die Amerikanen of zou Willem zich beter als koning kunnen kleden?
Overigens vind ik het van een grote toekomstvisie getuigen van degene die ooit in het verleden het tweemans rodelen bedacht heeft, dat juist deze sport in Rusland zo mooi past. Mannen in nauwsluitende pakken boven op elkaar op een sleetje, geweldig. How teasing voor de Russen. Als "vrijgezellen" hier in Riyadh kijken we reikhalzend uit naar het moment dat het mixed rodelen geïntroduceerd wordt, met alle mooie subvarianten vandien. Zou toch geweldig zijn, de missionarisafdaling, de spooningsessie, de Labrador-heat of de soixantneufklasse. Een sport die zelf tot een hoogtepunt komt, mooier kan toch niet?

Tot volgende week.

Lekker ijsje en ja het was koud, jas en trui aan.

 

week 4

Een goedenavond allemaal,

Om maar te beginnen met goed nieuws, de Afrikaantjes van vorige week zijn geüpload. Dus nog even terugbladeren naar het vorige bericht.

Aan het einde van dit bericht heb ik er nog een paar, eigenlijk kun je ze hier ook in overvloed kopen. Ieder "tuincentrum" heeft ze staan.

Vandeweek was het weer een enerverende week op het werk. De opdrachtgever heeft besloten tot weer een wijziging. Dit keer waren mijn "elevated stations" (verhoogd gelegen stations) aan de beurt. Omdat onze opdrachtgever wil dat alle elevated stations in Riyadh er straks conceptueel hetzelfde eruit zien, geldt deze wijziging ook voor de andere aannemers die hier aan de slag zijn. Waar komt dat dan in grote lijnen op neer? De grootste wijziging betreft de overkapping. Doordat de stations wat groter moeten worden dan oorspronkelijk gedacht, moet de overkapping mee vergroten. Doe je dat niet dan krijg je zeg maar een dame met een naar verhouding heel klein hoedje. En aangezien klein, maar fijn, hier niet bestaat, wordt het kleine hoedje vergroot naar iets met een sombrero-achtig formaat. Aan ons de taak om er voor te zorgen dat de constructie het allemaal kan dragen. Daarnaast moeten alle ingangen overkapt worden en voorzien worden van airconditioning. Dit geldt dan ook weer voor de voetgangersbrug die in het station wordt ingebouwd om de straat veilig te kunnen passeren. We gaan er wat moois van maken, ik zal proberen er volgende week een plaatje van te laten zien.
Op het werk wordt het intussen alsmaar drukker. Steeds meer mensen verschijnen ten tonele. Vorige week nog worden er ineens twee nieuwe Koreanen voorgesteld die ook nog eens sterk op elkaar lijken en ook nog op degene die hen komt voorstellen. Ik kreeg een Gremlins gedachte. Je gooit er eentje in het water en er komen er twee terug. Nieuwe Gizmo's. Een collega van mij heeft eens tussen neus en lippen tegen een Koreaan gezegd dat het weleens moeilijk is ze uit elkaar te houden. Verrassend antwoord van de Koreaan: "Dat vind ik ook".

Vanmiddag zijn we de hoogste toren van Riyadh op geweest, de Kingdom Tower. De toren doet een beetje, nou ja een beetje, denken aan de toren van Lord Sauron uit Lord of the Rings. We zijn zeg maar in het oog geweest, bestaande uit een smalle skybridge tussen de twee toppen van de toren. 300 m hoogte en je hebt een prachtig uitzicht op de stad. Foto's maken mag niet, maar je moet eens raden wat daar boven het meeste gedaan wordt. De ramen van de skybridge staan schuin naar buiten en wat gebeurt er dus? Ja hoor, er zijn er altijd een paar die dan over het hek klimmen en op het glas gaan liggen...boven de afgrond. Geen idee of het veiligheidsglas is....zij trouwens ook niet.

Tot volgende week, groetjes.

Kingdom Tower, 300 m hoog.

Vriendjes op de voorgrond.

 

Zicht naar het zuiden, met de Faisaliah Tower

(ook een kleintje)

Panoramafoto over de skybridge.

Zicht naar het noorden,

met King Abdullah Financial District in de verte in aanbouw.



week 3

Hoi allemaal,

Daar ben ik weer, niet op zaterdag zoals ik beloofd had, maar op zondag.
Ik had aan een van onze chauffeurs beloofd dat ik gisteravond naar dé voetbalmatch van Saudi Arabië zou kijken, die tussen Al Nasr en Al Hilal. Een soort finale van de championsleague in SA. Dat heb ik dus gedaan. Een "welbestede" avond, zeker toen ik na 12 minuten in de tweede helft wakker werd nadat ik op de bank in slaap was gevallen. Groot feest in de stad voor de lokale FC, want Nasr heeft gewonnen. Maar ook als Hilal had gewonnen was het groot feest in de stad geweest, want ook die komen uit Riyadh. Altijd feest hier. Ondertussen word ik geplaagd door een collega die in gaten heeft gekregen dat RKC gewonnen heeft. Hier zwijg ik verder over.
Het voetbal is hier van hoogstaand niveau, althans er zitten spelers bij die aardig kunnen ballen. Wat opvalt is het respect voor de scheidsrechter, er wordt geen commentaar op de leiding gegeven. In de rust, vlak voordat ik de binnenzijde van mijn oogleden ging bestuderen, werd de nodige aandacht gegeven aan een paar hoogstaande Arabieren, althans gemeten naar de tijd dat ze in beeld waren en de poging van de cameraman om ze in beeld te houden. Geen idee wie het waren, maar waarschijnlijk zonder hen geen voetbal. De chauffeur wist vandaag te melden dat de Saudisch in het hele Midden Oosten veruit het beste voetbal spelen. Maar op mijn vraag waarom ze dan niet meedoen met het WK, was het antwoord wel confronterend. Omdat de spelers die aardig kunnen spelen geen ras-Arabieren zijn en daardoor uitgesloten zijn van deelname. Ze worden niet geaccepteerd als Arabieren.
Tot zover het voetbal.

Afgelopen donderdag ben ik met 4 collega's naar Dubai geweest voor de verplichte 30 dagen visumtrip. We hebben zelf een nachtje geboekt in een hotel, zodat we even een avondje konden relaxen. Dat relaxen is gelukt, we kwamen in het hotel aan ten tijde van happy hour. Een hele gezellige avond was het gevolg. Zeker toen we netjes de vraag kregen of we nog wat wilden bestellen binnen happy hour toen dat bijna voorbij was. De tafel was dus even later gevuld met bier en we konden nog even vooruit. Tsja, we blijven Nederlanders natuurlijk.
Op vrijdag hadden we een bezoek gepland aan de hoogste toren ter wereld, de Burj Khalifa. Het verhaal wil dat tijdens de bouw van deze toren Dubai welhaast failliet was en er geen geld meer was om de toren af te bouwen. Een naburig emiraat is toen financieel bijgeprongen onder de voorwaarde dat de naam van de toren verbonden werd aan dat emiraat. Een doorn in het oog natuurlijk.
Je kunt niet helemaal bovenin komen, te weinig ruimte en privébezit, maar op ruim 450 m ben je toch al aardig boven het aardoppervlak verheven. We hadden niet al te best weer, een beetje heiig door oplossende bewolking van zee. Maar toch een hele belevenis. Ik heb foto's en filmpjes, maar die ga ik nu niet plaatsen, want de famlie Van Aart gaat zelf de toren "beklimmen" in april en dan zou de verrassing eraf zijn. Het mooie is wel dat het mogelijk is om in alle richtingen rond te kijken. Wel even een groep met bejaarde, lawaaierige, opdringerige Russen aan de kant werken (wat een lucht komt daar vanaf), maar dan heb je ook wat. Na de toren en aansluitende lunch was het alweer tijd om te vertrekken. Met de metro naar het vliegveld, ook al een belevenis, omdat Dubai metro onbemande treinstellen heeft. Je kunt dus echt helemaal voorin staan en een leuk filmpje maken (net of ze de rails onder je doortrekken). Ook een filmpje van het metroviaduct toen we er langs reden met een taxi, maar eigenlijk is het filmpje bedoeld voor de Afrikaantjes die langs de weg staan...kilometers achter elkaar. Honderduizenden Afrikaantjes...helemaal gelukkig.
Nog even een versnapering op het vliegveld (hier is wel een foto van) en daarna met Emirates weer terug naar Riyadh. De piloot was niet helemaal in vorm, want na touchdown maakte het toestel een enorme zwieper over de landingsbaan. Gelukkig geen tijd gehad om echt te schrikken, want voor je het weet is zoiets ook weer voorbij. Was vast een Arabische chauffeur.

Tot volgende week.

 

 

En dat gaan we nu ook doen in Riyadh.

 

Proost!!

 

En ook dit gaan we in Riyadh doen.
Maar let even op de oranje vriendjes, nu wel geüpload.
Ik moest even de uitgebloeide bloemen eruit halen.