3-1

3-1, nee, nee. Dit is niet de uitslag van een voetbalwedstrijd, maar gewoon periode 3 week 1. Een lekker saaie titel.
Saai waren de afgelopen 2 weken allerminst. Het weekje vakantie in Nederland heeft me een gevoel gegeven dat ik 3 weken ben weg geweest. En dan niet omdat ik zoveel achterstand heb opgelopen in het woestijngebeuren, maar het "gewoon" even meedraaien in het gezinsleven geeft al een complete verandering van mindset. En daar is vakantie toch voor bedoeld?
De terugvlucht verliep me niet helemaal naar de zin. Oorspronkelijk zou ik met Air France vliegen, maar die vlucht werd gecancelled en overgedaan aan Saudi Airlines. Hier een half uurtje later weg, maar dezelfde tijd van aankomst in Nederland. Op zich natuurlijk niet verkeerd, het betekende in Parijs een half uurtje minder lang wachten. Het toestel waarmee ik hier vertrok leek er eentje uit de oude doos te zijn, althans het interieur kon wel een opknapbeurt gebruiken en de films leken uit de begintijd van de kleurenfilm te komen. Het personeel doods en saai en natuurlijk niet de gewenste versnaperingen aan boord. Dat zou bij AF wel anders geweest zijn. Ik kreeg alleen thee, thee en nog eens thee. Pas toen we Parijs naderden bleken ze ook koffie te hebben. In Parijs iedereen chagrijnig, van douane tot de incheckbalie naar Nederland. Mijn handbagage moest onderin het vliegtuig, want de vlucht zou vol zitten. Nou, mooi niet dus. Plaats genoeg en ik zag dat anderen complete 70 liter rugzakken bij zich hadden als handbagage. Voeg hieraan toe dat op de reis naar het midden oosten begin januari bij AF mijn koffer niet ingeklaard was en je komt tot de conclusie dat Bas klaar is met AF. Inderdaad AF-voeren maar. Ik weet nu waar dat woord vandaan komt. Straks vertel ik nog even wat over mijn vlucht van vorige week deze kant op, een heel ander verhaal.

Het verblijf in Nederland was heerlijk. Meteen op dinsdagavond de eerste optredens van Bart zijn muziekklas bijgewoond, met diverse geheel verschillende stijlen. Van klassieke cello en gedurfde solo's tot iets waarvoor ik geen woord weet (iets van kling-kloing-klang-geluid op een muziekcomputer). Oh ja, techno heet dat geloof ik. Op woensdagavond was ie zelf aan de beurt. Ik had geloof ik meer last van de spanning dan Bart. Wat een zelfverzekerde uitstraling zag ik op het podium. Alles onder controle, van de eerste tot de laatste noot. Axl kan jaloers zijn. De hele band was overigens indrukwekkend. Rob op zang en basgitaar, Peter op electrische gitaar (de nieuwe Slash), Thijs op electrische gitaar (midden op het podium, prima) en Joost zelfverzekerd en heel geconcentreerd op de drums. Apetrots ben ik.
Op donderdag een dagje Brabant, mijn moeder nog feliciteren met haar 85-ste en mezelf laten feliciteren met m'n 35-ste :-) en 's avonds door naar Maastricht, mijn afscheidsdiner van Avenue2. Leuk om weer even de AV2-collega's te ontmoeten van het project waar toch een groot deel van mijn ziel en zaligheid ligt. Helaas geen tijd gehad om het werk zelf te bezoeken, dat doe ik een volgende keer, maar het ophalen van herinneringen en het vernemen van voortgaande ontwikkelingen doen me goed. Als afscheidscadeau had ik de eer om een collectorsitem in ontvangst te mogen nemen, een limited edition, zie bijgaande foto. Ik doe er denk ik geen batterijtje in, blijft voor mij de tijd nog even stil staan bij AV2.
Inmiddels al weer vrijdag en de tijd vliegt al weer voorbij. Invullen van de belastingaangifte, jawel alleen maar fijne dingen als je op vakantie bent. Op zaterdag met Thijs naar het voetballen geweest,
natuurlijk wonnen de mannen. Mijn aanwezigheid doet ze goed.
Daarna een prima activiteit voor een man in huis, want het riool raakte verstopt. Om een lang verhaal kort te maken. Een dag van de vakantie onder de wastafel gelegen, met rioolveer en caustische soda aan de slag, geleerd dat je dit nooooiiiit moet doen, een bedrijf gebeld, zelfde amateurs als ik, met uiteindelijk als resultaat dat ik met sloophamer en beitel het riool uitgehakt heb en vervangen heb door een nieuwe pijp. Het resultaat is verbluffend. Voordat het water nu de wastafel raakt, is het al verdwenen door het putje. Even lekker wat anders gedaan dan stofhappen in de woestijn, niet waar?

De vakantie al weer voorbij. Op pad met British Airways. Op zich natuurlijk om om via London te vliegen, maar het scheelt niets in de totale reisduur, dus mijn gedachte was om dit een keertje uit te proberen. Een van de andere opties was met AF te vliegen, maar dat moest ik in juni weer met SAL terug naar Nederland vliegen, brrrr. Ik moet zeggen, BA is me prima bevallen. Heel vriendelijk personeel aan boord op de eerste vlucht, ook heel vriendelijk grondpersoneel in London en op de vlucht naar Riyadh kreeg ik al een pilsje aangeboden voordat het landingsgestel goed en wel was ingetrokken en na een slok al de vraag of ik er nog eentje wilde. Een goed vliegtuig, fijne stoelen, recente films, wat wil je nog meer? Oh ja, onderweg een prachtig uitzicht gehad op de Alpen. Na de landing in Riyadh werd me een vriendelijk "have a nice stay" toegewenst met "if possible" daaraan toegevoegd. "We will leave again tomorrow" met een smile...de boeven.
Inmiddels al weer bijna een weekje hier. Het weer is omgeslagen, dat wil zeggen dat de dagtemperatuur oploopt naar 30-33 graden. Ik moet zeggen dat een heerlijke warmte is, veruit niet te heet. Afgelopen vrijdag lekker bij het zwembad in de zon gezeten. Ingesmeerd met factor 50, maar als je dat doet, moet je het natuurlijk wel goed doen. Geen grote consequenties hoor. Om verder iedereen niet te jaloers te maken, de overige 6 dagen van de week zitten we gewoon binnen hoor. Als we 's ochtends gaan werken is de zon net op en als we stoppen gaat ie bijna onder. Dus nooit van die lekker, lange, lichte avonden.

Tot volgende week.

November Rain met v.l.n.r. Bart, Rob, Thijs en Peter

 

En Joost achter de drums.

 

 

Prachtig collectorsitem van Avenue2

 

Mont Blanc

Alpen met net onder de vleugel

het Italiaanse "platteland",

scherpe overgang.

Factor 50 en factor 0.