maandag 7 juli 2014

5-1 Oranje


Hoi allemaal,
Daar ben ik weer, na een paar vrije weekjes. Ik was eigenlijk van plan gisterenavond al te schrijven, maar een veel te korte eergisterennacht noopte mij gisterenavond vroeg naar bed te gaan. Waarom zo’n korte nacht begrijpen jullie vast wel. We hebben een uurtje tijdsverschil met Nederland, dus de wedstrijd tegen CR begon hier om 23 uur en was om zeg maar 2 uur afgelopen. Daarna nog terug naar de compound, even douchen en ik lag om 3.15 uur in bed. 2 uur later ging de wekker al weer….
Wel een hele geslaagde avond natuurlijk. We zijn hier in de gelegenheid om de wedstrijden van Nederland te kijken op de Nederlandse ambassade. Voordeel: je krijgt er een buffet en er is echt bier! We zijn dus met een bus vol (25 mannen) naar de ambassade vertrokken. Allemaal in het oranje of rood-wit-blauw. Met een chauffeur die zoiets nog nooit meegemaakt had. Bus met alle gordijnen dicht, afgeschermd van de omgeving, want buitensporig gedrag wordt niet gewaardeerd, zeker niet tijdens de Ramadan. Bij het Diplomatic Quarters aangekomen naderen we de wachtpost. Normaal gesproken een strenge controle, want je wordt daar niet zomaar toegelaten. Bij het openen van het raampje van de chauffeur onthalen wij de wacht op een gigantische juichkreet.  Hij loopt weg, gaat een collega halen, die komt naar de bus, vraagt “Olanda?”, waarna een gelijke juichkreet door de bus klinkt. We mogen meteen door, geen enkel probleem.  Zo, nu op weg naar de ambassade van Costa Rica om die te gaan bezetten J.
Gelukkig ligt de Nederlandse ambassade dicht bij de ingang en zijn we er zo. Na het uitstappen nog een 100 m lopen waarbij de Belgische ambassade gepasseerd wordt. “Het is stil aan de overkant” klinkt over straat en dat klopt, want alles is er donker. Eenmaal op het ambassadeterrein is de bar zo gevonden en vloeit het blonde schuim rijkelijk. We zitten op nog ruim een uur voor de wedstrijd…. De sfeer kan niet meer kapot, het terrein wordt voller en uiteindelijk gaan we vol goede moed en in opperbeste stemming, met zo’n 200 mannen en vrouwen de wedstrijd bekijken. Zweet druppelt van het voorhoofd, want het is nog steeds ruim boven de 30 graden. Al naar gelang de wedstrijd vordert wordt het wat stiller, komen er schampere opmerkingen en neemt de spanning toe. We worden langzaam aan sneller ouder. Het bier kan de spanning niet meer temperen en de penalty-reeks wordt met angst en beven aanschouwd. Even later is de ontlading natuurlijk groot en vormen we een uitzinnige enclave in dit voor het overige weinig vrolijke land. Het feest is meteen ook afgelopen, want iedereen moet de volgende dag weer aan de slag. Dus terug naar de bus en op naar de wachtpost waar we passeren met “We worden kampioen”, een pakkende voetbaltekst ontsproten aan fantasierijke breinen. Door allemaal tegelijk op en neer te bewegen en gebruik te maken van de slappe vering van de bus, passeren we deinend de wachtpost. Op weg naar huis volgt het ene lied het andere op. Teksten kan ik niet publiceren, dat zou een totaal verkeerde indruk van ons achterlaten. Hou het er maar op dat er 25 stevig aangeschoten mannen in een bus aan het feestvieren zijn. Bij het naderen van de compound midden in de nacht moet je je voorstellen dat alles in rust is en de wachtpost van de compound op z’n qui vive. We besluiten een links-rechts beweging op te starten en ja hoor, wederom deinend naderen we de poort. Bijgaand filmpje zegt meer dan genoeg. Het gejuich begint als de deur opengaat voor de passencontrole. Ehhh, we mogen meteen door.
Nou, dat was het verslag van een enerverende avond. Woensdagavond gaan we weer, zelfde tijd, zelfde plaats, even checken of de buschauffeur ons nog wil rijden.

Waar ik vandeweek bij toeval tegenaan liep was een integrale samenvatting van de wedstrijd Nederland-Mexico, met een soort Jack van Gelder. Ik heb even een paar stukjes opgenomen (overtreding op Robben en de penalty). “Gallas” betekent zoveel als “afgerond, klaar”.
Volgende week ga ik wat schrijven over de Ramadanbelevenissen, want we wonen per slot van rekening in een streng Islamitisch land. En even terugkijken op de vakantie, want ook daar is een hoop gebeurd.

Tot volgende week.
 Daar woon ik.


Kantooraankleding
Overtreding op Robben met Jack van Gelder Arabia.
 
Penalty Huntelaar met wederom Jack van Gelder Arabia.
 
Passage grenspost Diplomatic Quaters.
 
We worden kampioen.
 
Passage wachtpost compound - einde schoolreisje
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten