Week 2

Een dagje later dan de bedoeling was, maar hier is weer een berichtje uit Riyadh Beach. Gisteren was een drukke dag, vandaar dat het schrijven er even bij in was geschoten. Waar bestaat z'n drukke weekenddag dan uit? Eerst natuurlijk uitslapen tot 7 uur, niet langer want anders is de dag zo kort. Daarna rustig ontbijten, wat rommeltjes op ruimen, een paar wasmachines draaien en even een stukje in een boek lezen. Om 10.30 uur am naar het zwembad, want de temperatuur heeft inmiddels al een prima waarde bereikt. Bij het zwembad een paar uren lekker genieten van de warmte, liggend op een strandbed, af en toe een beetje poedelen in het mooie zwembad. Om 3 uur pm weer naar huis, even een broodje naar binnen werken om dan vervolgens om 5 pm af te reizen met ons busje naar een giga Mall. Daar aangekomen niet toegelaten worden omdat je een korte broek aan hebt om vervolgens een uur later met lange broek aan alsnog binnengelaten te worden. Na de entree vrijwel meteen iemand met een korte broek zien lopen. Hoe is het mogelijk? In zo'n Mall kijk je je ogen uit, de oppervlakte op de begane grond is ongeveer 4 keer City Plaza in Nieuwegein (voor de ingewijden) en dan ook nog 3 etages hoog. Het krioelt er van de mensen, een duidelijk weekenduitje voor de Saudisch zelf. 1,5 uur na zonsondergang is het prayertime, een bijzonderheid om mee te maken. Op het moment van prayertime sluiten namelijk alle winkels. Iedereen moet naar buiten, de luiken gaan dicht, het personeel is weg. Gedurende ongeveer 20 minuten blijft iedereen buiten wachten totdat de winkels weer opengaan. Het maken van foto's is helaas niet toegestaan, maar het is een geweldig gezicht om te zien hoe de dames gekleed in abaya, zich naast elkaar nestelen op de banken die er zijn. Van bovenaf lijken het lange rijen spreeuwen, allemaal kwebbelend met elkaar. Helaas hadden we door de korte-broeken-actie wat te weinig tijd voor het echte winkelen (ja, ja, mannen die gaan winkelen), dat bewaren voor een volgende keer. Om 8 pm weer naar huis, nog even een bakkie doen en weer naar bed, want de wekker is de volgende ochtend weer onverbiddelijk.

Ik had de vorige keer beloofd wat te schrijven over het werk wat we hier gaan uitvoeren, want we hebben een site visit gedaan. Dit bestaat uit een bezoek aan het toekomstige werkterrein, dus de locaties waar over 5 jaren een metro zal rijden. Zoiets is altijd een vreemde gewaarwording, want je weet dat er op plaatsen waar nu niets is, het nodige zal gaan veranderen. Bijgaand wat foto's van de locaties. Wat opvalt is dat er op het merendeel van de locaties heel veel ruimte is om te bouwen, ook


T.p.v. de palmbomen komt
een viaduct, 10 m hoog.

In de middenberm komt
een viaduct, 10 m hoog

bijna niets is in de directe omgeving. Zodanig dat je je afvraagt waarom er nu juist daar een metrolijn moet komen, kilometers lang. Onze chauffeur, een geïnteresseerde ICT student, reageert ook met verbazing als we hem vertellen wat er gaat gebeuren. Hij gelooft het allemaal nog niet zo. Hij stelt ook duidelijk dat je de Saudische man niet uit zijn auto krijgt. Dat is zijn heiligdom. En waarom zouden ze ook? De benzine kost hier €0,10/liter en dan zouden ze ook nog voor de metro moeten gaan betalen. Ze staan liever in de file te toeteren, dan te moeten wachten op een metro. Het zijn toch net Nederlandse mannen. Ook hebben we gezien hoe ze hier wegomleidingen maken. Helemaal geen probleem. Je hoeft schijnbaar alleen wat borden en barriers neer te zetten, rijstrookje eraf en je kunt aan de slag. Trafficmanagement heet dat.

Op een bepaalde plek wordt al een ondergang aangelegd (foto's), deze valt buiten onze opdracht. Wij moeten daar straks overheen met onze lijn. Wat valt daar meteen op? Kijk eens hoe diep ze ontgraven zonder enige steun van de grond (ca. 12 m), bijna verticaal, geen water en het blijft allemaal gewoon staan. Lijkt de tendermanager van een jaar geleden toch gelijk te krijgen:  "there is no water, the water is only a blue line on the drawing". En kijk ook eens hoe ze omgaan met veiligheid, geen hekjes langs het betonnen dak. Terwijl wij er waren stond net een uitvoerder exact op het randje even te kijken wat ze beneden aan het doen waren, een afgrond van 12 m onder zich, niet aangelijnd, geen hek, helemaal niets. "Ach, het gaat toch altijd goed". Waar kennen we die van?

Tijdens de rondreis nog even met de chauffeur over auto's gesproken, want dat is toch ook wel zijn alles. Zijn favoriet, een Soeperben van Chevrolet. Toen ik er eentje zag wist ik wat ie gezegd had, hij bedoelde een Supurban. Grappig dat taalgebruik.

Zo dat was 'm weer voor deze week. Volgende week meer, tot dan.